Jutro pierwsza niedziela po uroczystości Objawienia Pańskiego, Epifanii. Johann Sebastian Bach skomponował na tę niedzielę trzy kantaty: Mein liebster Jesus ist verloren, BWV 154; Meinen Jesum laß ich nicht, BWV 124 oraz Liebster Jesu, mein Verlangen, BWV 32. Kiedyś przypisywano mu także kantatę Gedenke, Herr, wie es uns gehet oznaczoną nawet w katalogu Bach Werke Verzeichnis numerem 217; nie rozstrzygnięto, kto jest jej autorem, choć niektórzy badacze wskazują na zięcia Bacha i jego kopistę, Johanna Christopha Altnickola.
Kantata Liebster Jesu, mein Verlangen, BWV 32, bo o niej będzie dzisiaj mowa, została wykonana po raz pierwszy 13 stycznia 1726 roku. Autorem libretta jest Georg Christian Lehms, poeta dworu książęcego w Darmstadt. Fragment Ewangelii czytany tego dnia dotyczył znalezienia Jezusa w świątyni, było to dla Lehmsa pretekstem do napisania dialogu Duszy z poszukiwanym przez nią żarliwie Jezusem. Nawiązuje to do bogatych tradycji średniowiecznego mistycyzmu oraz starotestamentowych weselnych metafor, między innymi z Pieśni nad Pieśniami. Tekst końcowego chorału pochodzi z hymnu Paula Gerhardta Weg, mein Herz, mit den Gedanken z 1647 roku.
Kantata składa się z sześciu części (2 arie solowe, duet, 2 recytatywy i chorał) i została rozpisana na dwa głosy solowe (bohaterowie dialogu: sopran - Dusza i bas - Vox Christi), czterogłosowy chór oraz zespół instrumentalny złożony z oboju, dwojga skrzypiec, altówki i basso continuo. Na manuskrypcie Bach napisał: Dominica 1 post Epiphanias / Dialogus. / Liebster Jesu, mein Verlangen: / à / 4 Voci. / 1 Hautbois / 2 Violini / Viola / e / Continuo / di / Joh: Seb: Bach.; KT: J. J. Do(min)ica 1 post Epiphanias. Concerto in Dialogo.
Zapraszam do posłuchania początkowej arii sopranowej Liebster Jesu, mein Verlangen w wykonaniu Caroline Weynants oraz zespołu Il Gardellino pod dyrekcją Marcela Ponseele. Aria przypomina charakterem wolne części koncertów Bacha, sopran i koncertujący obój tęsknie wzdychają, smyczki grają stały akompaniament oznaczony piano e spiccato a "basso continuo dodaje swój chwiejny rytm, jak gdyby chrześcijanin bez ustanku poruszał się po świecie szukając Zbawiciela" (Whittaker).
Liebster Jesu, mein Verlangen,
Sage mir, wo find ich dich?
Soll ich dich so bald verlieren
Und nicht ferner bei mir spüren?
Ach! mein Hort, erfreue mich,
Lass dich höchst vergnügt umfangen.
Miły Jezu, ma tęsknoto,
Powiedz mi, gdzie znajdę Cię?
Czy mam zaraz stracić Ciebie?
Nie czuć więcej obok siebie?
Ach! Zbawco rozraduj mnie,
0 komentarze:
Prześlij komentarz