B!52, Odcinek 61 - Epiphaniae 2

Zachowały się trzy kantaty napisane przez Johanna Sebastiana Bacha na przypadającą jutro drugą niedzielę po Objawieniu Pańskim: Mein Gott, wie lang, ach lange?, BWV 155; Ach Gott, wie manches Herzeleid, BWV 3 oraz Meine Seufzer, meine Tränen, BWV 13.

Kantata Mein Gott, wie lang, ach lange?, BWV 155 powstała jeszcze w Weimarze i została wykonana w kaplicy książęcego zamku 19 stycznia 1716 roku. Bach wykorzystał kantatę jeszcze przynajmniej raz, 16 stycznia 1724 roku w Lipsku.

W drugą niedzielę po Epifanii czytano w kościołach miedzy innymi fragment Ewangelii według św. Jana o cudzie w Kanie Galillejskiej. Autor libretta kantaty (opublikowanego w Evangelisches Andachts-Opffer) Solomon Franck oparł tekst na jednej tylko myśli z Ewangelii: Jezus pozostaje jeszcze w ukryciu, ale możemy oczekiwać, że pojawi się wtedy, kiedy będziemy go potrzebować, kiedy przyjdzie jego czas. Końcowy chorał to dwunasta strofa hymnu Paula Speratusa Es ist das Heil uns kommen her, który został opublikowany w 1524 roku w pierwszym luterańskim zbiorze hymnów - Achtliederbuch; jego melodia pochodzi z piętnastowiecznego wielkanocnego Freu dich, du werte Christenheit.

Kantata została rozpisana na cztery głosy solowe (sopran, alt, tenor, bas), czterogłosowy chór, fagot obbligato, dwoje skrzypiec, altówkę i basso continuo. Składa się z pięciu części:

1. Recytatyw (sopran): Mein Gott, wie lang, ach lange?
2. Aria (alt, tenor): Du mußt glauben, du mußt hoffen
3. Recytatyw (bas): So sei, o Seele, sei zufrieden
4. Aria (sopran): Wirf, mein Herze, wirf dich noch
5. Chorał: Ob sich's anließ, als wollt er nicht

Zapraszam do posłuchania czwartej części kantaty, arii Wirf, mein Herze, wirf dich noch w wykonaniu Joanne Lunn (sopran) oraz English Baroque Soloists pod dyrekcją Johna Eliota Gardinera. To właśnie pięciosekundowy fragment tej żywiołowej, radosnej arii jest sygnałem Baroque Goes Nuts.

Wirf, mein Herze, wirf dich noch

In des Höchsten Liebesarme,

Dass er deiner sich erbarme.

Lege deiner Sorgen Joch,

Und was dich bisher beladen,

Auf die Achseln seiner Gnaden.

Rzuć się serce, rzuć się wprost

W ramiona Bożej miłości,

A doznasz Jego litości.

Złóż nań jarzmo twoich trosk.

Ciężar, co był tobie dan,

Na swe barki chce wziąć Pan.