B!52, Odcinek 51 - Trinitatis XXIV



Zachowały się dwie kantaty napisane przez Bacha na przypadającą jutro 24. niedzielę po Trójcy Świętej: Ach wie flüchtig, ach wie nichtig, BWV 26 oraz O Ewigkeit, du Donnerwort, BWV 60 wykonana po raz pierwszy 7 listopada 1723 roku w Lipsku.

W warstwie tekstowej kantatę otwiera pierwsza zwrotka hymnu Johanna Rista O Ewigkeit, du Donnerwort z roku 1642. Zarówno tekst hymnu, jak i następującej po nim poezji nieznanego autora zostały ułożone w dialog altu - Trwogi (Furcht), wyrażającej lęk przed śmiercią i wstrząśniętej przerażającym wezwaniem do wieczności oraz tenora - Nadziei (Hoffung), która głosi, że pocieszenie można znaleźć tylko w Jezusie i należy bezgranicznie wierzyć w boże miłosierdzie. 

W części czwartej z Trwogą rozmawia już głosem basowym sam Duch Święty wygłaszając trzykrotnie zdanie zaczerpnięte z 14. Rozdziału Apokalipsy św. Jana: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Kończący kantatę chorał to piąta zwrotka hymnu Joachim Burmeistera Es ist genug z roku 1662. 

Pięcioczęściowa kompozycja została rozpisana na trzy głosy solowe (alt, tenor i bas), czterogłosowy chór w finałowym chorale oraz zespół instrumentalny złożony z rogu, dwóch obojów d’amore, dwojga skrzypiec, altówki i basso continuo.

Zapraszam do posłuchania fantazji chorałowej otwierającej kantatę O Ewigkeit, du Donnerwort, BWV 60. John Eliot Gardiner nazywa ją uderzającą. Stawia ją też pomiędzy stylem concitato Monteverdiego (wzburzony styl charakteryzujący się stosowaniem parlanda i szybkich repetycji), a figurami zastosowanymi przez Ludwiga van Beethovena na początku V Symfonii. Sporo w tym prawdy.


Furcht

O Ewigkeit, du Donnerwort,
O Schwert, das durch die Seele bohrt,
O Anfang sonder Ende!
O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit,
Ich weiß vor großer Traurigkeit
Nicht, wo ich mich hinwende;
Mein ganz erschrocknes Herze bebt
Dass mir die Zung am Gaumen klebt.

Hoffung

Herr, ich warte auf dein Heil.

Trwoga

Wieczności, jakież gromy ślesz!
O mieczu, co me wnętrze tniesz,
Początku bez skończenia!
O czasie, co bez czasu trwa,
Przejęty trwogą, nie wiem ja,
Gdzie szukać pocieszenia.

Nadzieja

Zbawienia Twego oczekuję, Panie.

O Ewigkeit, du Donnerwort, BWV 60 (1/5)
Ton Koopman
Amsterdam Baroque Orchestra & Choir



0 komentarze:

Prześlij komentarz