B!52, Odcinek 90 - Trinitatis XIV

W przypadającą jutro 14. niedzielę po Trójcy Świętej w lipskich kościołach czytano fragment listu do Galatów o swoistym napięciu między grzesznym ciałem a duchem, dzięki któremu odczuwamy miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5, 16-26) oraz historię o uzdrowieniu przez Jezusa dziesięciu trędowatych, z których tylko jeden, traktowany wtedy jak obcokrajowiec Samarytanin, zdobył się na podziękowanie (Łk 17, 11-19). Wszystkie trzy zachowane kantaty Bacha na ten dzień (BWV 25 - pisałem o niej w zeszłym roku: B!52, Odcinek 39, 78 i 17) dotykają w mniejszym lub większym stopniu czytań biblijnych.

W kantacie Wer Dank opfert, der preiset mich, BWV 17 autor libretta, prawdopodobnie książę Saksonii-Meiningen Ernst Ludwig I przytacza w dosłownym brzmieniu 15 i 16 werset rozdziału 17 Ewangelii według św. Łukasza. Poeta nawiązuje też do innych tekstów biblijnych, między innymi Psalmów 19, 36 i 50 oraz Listu do Rzymian. Kantatę kończy trzecia zwrotka hymnu Nun lob, mein Seel, den Herren Johanna Gramanna z 1525 roku.

Kantata została wykonana po raz pierwszy 22 września 1726 roku, pierwsze trzy części przed kazaniem, pozostałe cztery bezpośrednio po nim. Kantata została rozpisana na cztery głosy solowe (sopran, alt, tenor, bas), czterogłosowy chór oraz zespół instrumentalny: dwa oboje, dwoje skrzypiec, altówkę i basso continuo. Skreślony ręką Bacha tytuł kompozycji brzmi: Domin. 14 post Trin. | Wer Dank opfert, der preiset mich | á | 4 Voci | 2 Hautb. | 2 Viol. | Viola | e | Contin. | di | J. S. Bach.

Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc. Tak kończy się fragment Listu do Galatów wspomnianego na początku. Za otrzymane dobro, śpiewajmy! Taką właśnie dziękczynną pieśnią jest tenorowa aria Welch Übermaß der Güte schenkst du mir, do której posłuchania zapraszam dzisiaj. Wykonuje ją James Gilchrist oraz English Baroque Soloists pod dyrekcją Johna Eliota Gardinera.

Welch Übermaß der Güte
Schenkst du mir!
Doch was gibt mein Gemüte
Dir dafür?
Herr, ich weiß sonst nichts zu bringen,
Als dir Dank und Lob zu singen.

Jakież dobra ogromy
Ty zsyłasz mi!
A czym ja, zawstydzony,
Odpłacę Ci?
Nic innego nie mam, Panie,
Niż dziękczynne me śpiewanie.