Zachowały się trzy kantaty napisane przez Johanna Sebastiana Bacha na siedemnastą niedzielę po Trójcy Świętej: Ach, lieben Christen, seid getrost, BWV 114; Wer sich selbst erhöhet, der soll erniedriget werden, BWV 47 i Bringet dem Herrn Ehre seines Namens, BWV 148, która została wykonana po raz pierwszy najprawdopodobniej 19 września 1723 roku. Tego dnia około 9 tysięcy osób z trzydziestotysięcznego w tamtym czasie Lipska słuchało między innymi fragmentu Ewangelii według św. Łukasza dotyczącego uzdrowienia w szabat chorego na obrzęk. Tekst kantaty nie dotyczy jednak uzdrowienia, tylko czci, którą należy oddawać Bogu w dzień święty i rozpoczyna się drugim wersetem z Pslamu 29:
Bringet dem Herrn Ehre seines Namens,
betet an den Herrn im heiligen Schmuck.
Oddajcie Panu chwałę należną jego imieniu!
betet an den Herrn im heiligen Schmuck.
Oddajcie Panu chwałę należną jego imieniu!
Złóżcie Panu pokłon w świątobliwej ozdobie!
Nie ma pewności, jaki tekst był przypisany do ostatniego chorału, którego melodia pochodzi z hymnu Auf meinen lieben Gott (1603). Niektórzy badacze wskazują na szóstą zwrotkę tej właśnie pieśni, inni ostatnią zwrotkę hymnu Johanna Hermanna Wo soll ich fliehen hin z roku 1630, który był śpiewany w Lipsku na tę samą melodię.
Pozostałe słowa pochodzą z wiersza Picandra Weg, ihr irdischen Geschäfte. W związku z tym, że utwór ten został opublikowany dopiero w roku 1725 w zbiorze Erbauliche Gedanken zachodzi wątpliwość, czy kantata została rzeczywiście wykonana 2 lata wcześniej. Alfred Dürr sugeruje, że wiersz mógł powstać wcześniej, ale nie ma też jednoznacznego dowodu na to, że kantata była wykonana już w roku 1723.
Pozostałe słowa pochodzą z wiersza Picandra Weg, ihr irdischen Geschäfte. W związku z tym, że utwór ten został opublikowany dopiero w roku 1725 w zbiorze Erbauliche Gedanken zachodzi wątpliwość, czy kantata została rzeczywiście wykonana 2 lata wcześniej. Alfred Dürr sugeruje, że wiersz mógł powstać wcześniej, ale nie ma też jednoznacznego dowodu na to, że kantata była wykonana już w roku 1723.
Temat kantaty dotyczy świętowania, więc i skład zespołu jest nadzwyczaj świąteczny. Utwór jest przeznaczony na czterogłosowy chór, dwóch solistów (alt i tenor) oraz zespół instrumentalny złożony z trąbki, trzech obojów, dwojga skrzypiec, altówki i basso continuo. Zapraszam do posłuchania pierwszej z sześciu części kantaty - chóralnej fugi poprzedzonej wyjątkowo długim, podobnym do fanfary instrumentalnym ritornelem z trąbką w roli głównej.
Wyjątkowo i dla mnie samego zupełnie niespodziewanie fragment kantaty, który chcę Wam dziś zaproponować nie jest wykonywany przez zespół historyczny. Pochodzi z nagrania z roku 1984 a wykonawcami są
Neues Bachisches Collegium Musicum
i Thomanerchor Leipzig pod dyrekcją Hansa-Joachima Rotzscha. Partię solową gra na trąbce piccolo Ludwig Güttler.
0 komentarze:
Prześlij komentarz